dinsdag 19 april 2011

Tsjevendom Bastards

Respect voor de derde leeftijd is een waarde die we als goede Vlamingen natuurlijk allemaal delen. Senioren zijn dan ook een leeftijdscategorie vol interessante mensen, waarvan we nog veel kunnen leren. Al kunnen we het natuurlijk ook allemaal opzoeken op internet. Doorgaans overigens een minder langdradige optie.

Maar laten we eerlijk zijn, we hebben het allemaal druk, en het bejaardentehuis van die dementerende grootnonkel of kalende betovertante is algauw vijf bushaltes ver. En die chauffeur op lijn 15 lijkt sprekend op Peter Van Asbroeck. Dat is om problemen vragen.

Vaak zien ze ons daar dus niet. Maar elke lente, terwijl het landschap herleeft en de , speelt dat schuldgevoel weer even op, en beslis je dat je die oude nonkel echt nog eens moet opzoeken. En laten we eerlijk zijn: dan gaat er niets boven een gezapige wandeling in het park om de (stilaan dementerende) zinnen te verzetten.

Het lentezonnetje komt piepen en dat voetendekentje kan dus even van de rolstoel. In de lommer van het park zoekt u een rustig bankje op. Even durf je te genieten van het zonnetje, een fractieseconde dreig je zelfs in te dommelen, en dan is het te laat. In een moment van verlichting is je dementerende grootnonkel uit zijn rolstoel gesprongen en knijpt hij de dichtstbijzijnde vrouw fors in de boezem. De gelukzak.

Terwijl je nonkel schuimbekkend ter aarde stort, mogen wij de schade gaan opnemen. We kunnen alleen vaststellen dat onze nonkel in zijn moment van helderheid een prachtexemplaar (eigenlijk twee) te pakken heeft gekregen, en dat wij nu met de gebakken peren zitten. Hij is ontoerekeningsvatbaar, en - gesteld dat het vergrijp in Brussel plaatsvindt - al jaren dood tegen het moment dat de zaak ooit voorkomt. Maar wij mogen het achteraf wel gaan uitleggen op het politiekantoor.

Zo moeten Yves Leterme en Kris Peeters (CD&V) zich vandaag voelen. In hun hectische politieke leven hebben zij duidelijk de bejaardenzorg van hun eigen partij verwaarloosd. Anders zou Marc Eyskens er niet alleen met de microfoon vandoor zijn gegaan. Uit pure verveling. Niets dat een goede bingoavond niet kan verhelpen.

Dat de jeugd van tegenwoordig dus eens dringend een regering moet vormen zonder die belhamels van de N-VA, stelde ook bruggepensioneerde in spe Louis Tobback (SP.A) voor. Het gaat duidelijk vooruit met dat derde seizoen van Benidorm Bastards.

Nu kunnen we de senioren van de Belgische politiek wel begrijpen. Sinds het Zilverfonds is er niets meer gedaan voor onze senioren. En dat Zilverfonds was al de leegste doos sinds Tanja Dexters. Dat Johan Vande Lanotte zich daarna nog heeft ontwikkeld tot een geloofwaardig politicus, mag tot op vandaag een godswonder heten.

Het recept van een stabiele regering gaan ze van de oude garde alleszins niet bekomen. In de tijd van Martens en Eyskens keken ze niet op een wisselmeerderheid meer of minder. Blijkbaar hielden die senioren ook in hun jongere jaren al eens stevig tettekerus. Iets waar ze bij de CD&V sinds Inge Vervotte jammerlijk genoeg niet meer aan meedoen.

donderdag 14 april 2011

De zaak Vangheluwe: het Evangelie volgens Tenacious D

De barden van de sympathieke muziekband Tenacious D predikten de Boodschap al in de tijd dat Roger Vangheluwe het woord 'suikernonkel' nog een eigen invulling gaf: You don't always have to fuck her hard / In fact sometimes that's not right to do.

Met evangelies gaat het echter wel eens zoals het met jonge, schattige kuikentjes gaat: soms sukkelen ze nu eenmaal in de versnipperaar en geraken ze in vergetelheid. De redenen hiervoor zijn legio: ofwel omdat de Kerk de tekst aanstootgevend vindt, ofwel omdat de Kerk de tekst niet lust, ofwel omdat de Kerk zde tekst angstvallig geheim wilt houden wegens ongehoorde onthullingen over het leven van onze heer Jezus Christus verlosser der mensheid. 

Dat ze in Rome sinds de Zesde Kruistocht van P.R. geen werk meer maken, heeft VT4 gisteren weer eens meer dan duidelijk gemaakt. Op communicatief gebied loopt het de voorbije acht eeuwen nogal mank. Een beetje zoals Franciscus van Assisi op het einde van zijn leven, maar dan zonder stigmata. Dat ze bij de Kerk al langer outsourcen, hoort voor de lezers van deze blog allang geen geheim meer te zijn.

Over de zaak-Vangheluwe kunnen we kort zijn: dementerende viespeuk. Alsof ze bij VT4 niet genoeg hadden aan Dirk Tieleman alleen.

Anderzijds zijn we natuurlijk wel opgelucht, dat dhr. Vangheluwe niet overgegaan is tot brute seks. Nergens voor nodig, een Kerkvader onwaardig. Wordt wel nergens expliciet verboden in de Bijbel, maar bisschoppen moeten al eens katholieker durven zijn dan de Paus. Hetgeen in het geval van de huidige zelfs voor een leek een koud kunstje moet zijn.

Laten we het daarom stil maken in ons hart en in herinnering brengen de woorden der oecumenische heling uit het evangelie volgens Jack Black. En laat ons gedenken de vervlogen waarden, die we door de nevelen der tijd zijn kwijtgeraakt: bloemen, tandenstokers, zachte woordjes, spijzen uit Zanzibar. That's fucking teamwork.

dinsdag 12 april 2011

Aanvraag HeimweeMigratie

Dossier 001-234
Naam: Jeroen Zuallaert
Nationaliteit: Belg
Burgerlijke staat: ongehuwd
Rijksregisternummer: 181286.232

Aanvraag HeimweeMigratie


Naar aanleiding van het laatste humanistisch initiatief van de mensenrechtenorganisatie Vlaams Belang heeft de genaamde Jeroen Zuallaert woonachtig te Prinsenmeers 14 9200 Dendermonde een aanvraag ingediend om Heimweebemiddeling te kunnen ontvangen.

Voorgestelde bestemming relocatieCosta Brava (lichte voorkeur voor Lloret de Mar)

Redenen relocatie: heimwee naar geboorteland voorouders

Oriëntatie arbeidsmarkt: enthousiast gebruiker van horecazaken

Eigen Commentaar:

Vele tienduizenden - wie weet zelfs honderdduizenden - voelen zich nog altijd niet thuis in het prachtige land dat België heet. Verdraagzaamheid zit uiteraard niet in eenieders volksaard, en het zou dan ook bijzonder on-Vlaams zijn om zich daardoor cultureel superieur te voelen. Vandaar heb ik besloten in te gaan op het aanbod van de staatsgesubsidieerde organisatie Vlaams Belang, en uit heimwee te emigreren.

Genetisch onderzoek heeft uitgewezen dat mijn voorouders van Iberische komaf zijn. Deze genetische determinering zet zich jammerlijk door in mijn uiterlijk. Zo heb ik krullend haar, en krullen zijn - zoals eenieder weet - een niet-Germaans genetisch kenmerk. Aangezien mijn voorouders eertijds de aansluiting met het sluik haar hebben gemist, heb ik het integratieproces in de Vlaamse maatschappij zelfs na tientallen generaties nooit kunnen vervolmaken.

Vandaar had ik graag gebruik gemaakt van de HeimweeMigratieregeling van het Vlaams Belang, die mij huisvesting en arbeidsmarktbegeleiding garandeert in mijn land van herkomst. Ik ben de leden van Vlaams Belang dan ook zeer dankbaar voor het uitwerken van deze regeling.

Ter stutting van het dossier gelden de volgende overtredingen tegen de Vlaamse volksaard:

- het occasioneel spreken van Frans binnen de grenzen van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest
- vrijwillige ontdoping en schrapping uit het Kerkregister
- vrijwillige abstinentie aangaande VTM-programma's
- onverdraagzaamheid jegens Vlaamse schlagerzangers

In de hoop weldra antwoord te krijgen verblijf ik, met de meeste hoogachting,

Jeroen Zuallaert
Complicateur des Konings (weldra in ballingschap)

maandag 4 april 2011

Brief aan Laurent

Jeroen Zuallaert
Complicateur des Konings
Brugsepoortstraat 16a
9000 Gent


Gent, 4 april 2011






Mgr. Van België, Laurent "Laurens" Benoît Baudouin Marie
Avenue du Parc Royal
1020 Brussel


Betreft: steunbetuiging

Monseigneur,

U bent een man van weinig woorden, zeldzame brieven en sporadische interviews. Waarvoor hulde. Communiceren is een tijdverdrijf voor de ledigen van geest. Flierefluiters in sociale hangmatten hebben misschien tijd om te mailen of te tweeten, wereldverbeteraars in Congolese suites hebben dat nu eenmaal niet.

Maar als u dan eens spreekt, houden wij onderdanen ons vast aan de takken van de spreekwoordelijke bomen. Vooral treurwilgen, de laatste tijd. Want het gaat niet goed met de monarchie. Het koningshuis wankelt, al heeft dat misschien meer met laksheid vanwege de Regie der Gebouwen te maken.

Uiteraard heeft dat gewankel geen uitstaans met uw laatste citytrip. Cliché reisbestemming als u Van Saksen-Coburg heet, maar voorspelbaarheid is vooralsnog niet strafbaar. Alleszins een stuk minder strafbaar dan wat  onze landgenoot en welbekend zakenman George Forrest er tijdens een gemiddelde werkdag aan strafbare feiten doorjaagt.

Neen, een ding is duidelijk: na een rist Arabische landen is het eindelijk zo ver: de revolutie is ophanden. Na jasmijn in Tunesië stromen er weldra pickles door de Rue des Bouchers. Staakt alle opera's! Schort op de opruiende taal in theaters en bioscopen! Roept uit het samenscholingsverbod in de Marollen! En vernietigt de drukpersen der stomme Vlaamse media!

Het zal toch waar zijn zeker. Een noeste werker zijn dotatie afnemen, waar zijn ze mee bezig in de Wetstraat! Een Eminentie die zelfs zijn luxevakantie opoffert ten behoeve van de Congolese bomen. Had Hij er nog wat van over, Hij had zelfs Zijn geloofwaardigheid opgeofferd.

Dat dhr. Joseph Kabila uw hotelkamer voorschiet, hoeft uiteraard geen schande te wezen. U moet het zelfs niet terugbetalen. Congolese gastvrijheid, het moet u ongetwijfeld doen denken aan beschaafdere jaren. Waarin prinsen van koninklijk bloed nog zonder herrie het vliegtuig kunnen nemen. Waarin de bomen zichzelf nog konden redden. Waarin er nog geen Congolese presidenten waren om te groeten.

Wat is er trouwens mis met die president? Lijkt me, met permissie gezegd, nog wel een leuke gozer. Dhr. Kabila is een zoon van zijn vader, een ongemakkelijke situatie die u ongetwijfeld bekend in de oren zal klinken. Het is niet omdat zijn vader nog rebellenleider is geweest, dat hij een mensenrechtenschendende, massaverkrachtende dictator is, zoals VN-rapporten wel eens kwatongend beweren. Het is niet omdat uw vader in zijn tijd het nodige succes had bij vrouwelijk schoon, dat u hetzelfde lot beschoren is.

Overigens, politieke ambten waarin een Belgisch politicus geen bloeddorstige dictatoren knuffelt, zijn stilaan knelpuntberoepen aan het worden. Dat kan u onder meer Pieter "Kabila" De Crem, Steven "Kadhafi" Vanackere, Louis "Kagame" Michel of Magda "Tibet" Aelvoet. Al heb ik begrepen dat luisteren naar uw ministers niet van uw gewoonte is.

Edoch, weledelgeacht excellentie, laat ik even tot mijn besluit komen: let niet op de politici. Wie zijn zij om u lessen te geven over uw levenswandel? Wat doen zij nog voor het morrende volk?  Wat doen zij nog voor de monarchie? Wat doen zij nog voor de bomen? Wie denkt nog na over de bomen?

Herneem aldus uw zuur bevochten erfelijke Senaatszetel met de trots die uw metier verdient. En vrijwaar derhalve de groene longen die ons land rijk zijn: Ter Kamerenbos, de baard van Wouter Van Besien  en de door TV-programma's gecontamineerde longen van Mark Demesmaeker.


Hoogachtenderwijze uwer






Jeroen Zuallaert
Complicateur des Konings

P.S.: ten behoeve van uw kostbare tijd heb ik me de moeite getroost bondig te zijn. De laatste keer dat schrijver Walter van den Broeck uw nonkel een brief stuurde, was die zo lijvig dat Zijne Majesteit zaliger 36 uur regeringsonbekwaamheid nodig heeft gehad om het epistel te doorgronden.

maandag 21 maart 2011

Meltdownkomkommertijd

Het zijn zware tijden voor media die kwaliteitsvolle nieuwsverslaggeving nastreven. De Apocalyps lijkt dezer dagen wel in stereo aangebroken. Én een tsunami, én een kernramp, én een gewapend conflict met internationale troepenmacht, er zijn van die jaren die het met veel minder moeten doen. Die apostel heeft indertijd blijkbaar nog enkele mooie nevenplots laten liggen.

2011 was nochtans zo heerlijk gezapig begonnen. Wateroverlast in Australië: geen lachtertje, maar wel een beetje ver. Te veel gifslangen, misschien meer iets voor National Geographic. Een verdwaalde kogel of vijftig in Tucson: nog geen tien minuten Terzake. Faliekant tekort aan dodelijke slachtoffers. Een aardschokje in Nieuw-Zeeland: eens kijken op de kaart waar Christchurch eigenlijk ligt. Vaststellen dat het stadje in kwestie al van de kaart geveegd is. Nieuw (en nog onbekend) werk van Siegfried Bracke ontdekt: beetje droog, dat partijmanifest. Was het nu nog kleinkunst geweest...

Ondertussen davert de Nieuwsapocalyps doorheen netwerkland, en verzuipen journaals, kranten en magazines in de poreuze pleiade aan rampspoed. En slaan netwerkverantwoordelijken zich wereldwijd voor het hoofd, want hoe krijg je deze rampzalige brei ooit in een format gepropt?

Het begon allemaal in Noord-Afrika, doorgaans een hondssaaie regio wat betreft dramatische conflicten. En de festiviteiten kondigden zich aanvankelijk ook verre van problematisch aan. Voor beelden van Tunesische hangjongeren die amok maken kan je ook naar Kuregem. Links en rechts wordt er vervolgens wat tegen een dictator betoogd (hadden ze dat daar dan, dictators?), maar dat kan eigenlijk evengoed het avondgebed zijn.

Een democratiseringsgolf in de Arabische wereld, wat vang je daar in godsnaam mee aan? Bij een aardbeving, tsunami, overstroming, vulkaanuitbarsting of sociaal bloedbad is het immers gemakkelijk: dat vinden we erg. Doorgaans niet erg genoeg om Koen Wauters op te laten draven voor een liveshow, maar we leven mee. Maar een democratiseringsgolf, wat moeten we daarmee? Democratie is een leuk concept, maar eens we een hoofddoek zien, tekenen we toch al snel voorbehoud aan. Kan democratie wel werken als ook moslimbroeders verkozen kunnen worden? Vlaanderen krabt zich even verward achter het oor. Om het met de woorden van humanistisch boegbeeld Vladimir Putin te zeggen: Democratie is een leuk concept, maar we moeten er niet mee overdrijven.

Gelukkig is er dan nog Japan. Japanners zijn een dankbaar onderwerp: ze dragen geen hoofddoeken, ze hebben geld genoeg om zelf hun land op te bouwen en het ligt lekker ver weg. En ze waren net op tijd met hun wereldramp. Eerst een zeebeving: leuk begin, hoewel een weinig voorspelbaar. Dan een tsunami: een beetje cliché, maar het zorgt altijd wel voor leuke beelden. En tenslotte een meltdown, of toch een kleintje. Spannende televisie, human intrest in HD en grenzeloze empathie. Lichte onrust bij de vijftien overgebleven bewoners van Doel. Martine Tanghe die ons eraan herinnert dat Japan echt wel ver weg ligt. Frank Deboosere die ons verzekert dat “de wind goed zit” en we dus niet voor een nucleair drama moeten vrezen. Hartverwarmende televisie, ook voor niet nucleair geïnfecteerden.

En zo ging het dus lekker, tot de V.N. zich plotseling met Libië ging bemoeien. Paniek aan de Reyerslaan! Rudi Vranckx boven zijn reiskoffer, in een staat van existentiële weifel tussen nucleair beschermingspak of kogelvrije vest.  Weg met de verzuipende en muterende Japanners, terug naar de woestijn. Een wereldramp per keer, de rest mag achteraan aanschuiven alstublieft. De mensen zien elke dag al meer dan genoeg af op de bureau.

Beste Vlaamse kwaliteitsmedia, ik ben even in de war. Ligt Japan nog altijd in puin, of is dat al heropgebouwd? En die meltdown, is met de plutoniumstaven het nucleaire gevaar mee weggesmolten? Bestaat Christchurch nog? Is Egypte ondertussen al een land met volwaardige democratische instellingen? Zwemmen er nog steeds alligators door Brisbane? En Pieter De Crem, vliegt die nu zelf mee met die F-16’s?

vrijdag 11 maart 2011

Neuraliteit en Doofdoeken

In 1914 was België neutraal wanneer het op enkele dagen door Duitse troepen werd platgewalst. De Sovjetunie was neutraal na het theekransje van Molotov en Von Ribbentrop in 1939. Neutraliteit is in de loop der geschiedenis zelden een succesvolle carrièrestap geweest. Toch is het volgens de Belgische partijen MR en N-VA de weg naar de toekomst.

Wat is er juist gebeurd? Meryame Kitir, volksvertegenwoordiger voor SP.A, heeft de neutraliteit op smadelijke wijze doorbroken. Een medewerkster van haar heeft het immers aangedurfd om in een commissievergadering een hoofddoek te dragen. Hierbij hitste ze de gemoederen nog eens extra op, toen bleek dat ze hiermee het kamerreglement niet overtreden heeft.

Sinds de passage van Marie-Rose Morel weten ze het bij N-VA wel heel zeker: vrouwen met hoofddoek voorspellen onweer. Omdat de scheiding tussen kerk en staat met het dragen van een pretentieuze keukenhanddoek ontegensprekelijk in het gedrang komt, wordt het dan ook de hoogste tijd om de hoofddoek in het parlement te verbieden. 

Medewerkers van politieke partijen moeten zich dus neutraal opstellen. In het geval van N-VA-leden is dat niet moeilijk: zij bewandelen slechts het lichtend pad der rationalisme. Daarbij komen geen symbolen te pas, enkel echte problemen (zoals BHV). Maar hoe moeten de andere partijen hun neutraliteit garanderen? Massaontdopingen bij CD&V? Publiek raadpleegbare belastingsformulieren bij Open VLD? Identiteitscontrole op interne mails bij de SP.A?

De voorgestelde maatregel is uiteraard niet gericht tegen de islam. "Ook een keppeltje, een tulband of een kruisteken horen niet thuis in het halfrond", verduidelijkt Zuhal Demir, kamerlid voor N-VA.  Het gaat hier om de scheiding tussen kerk en staat. Nu is het een tijdje geleden dat we Rerum Novarum nog eens gelezen hebben, maar een specifieke passage waarin de Kerk het dragen van hoofddoeken, keppels of tulbanden aanmoedigt, is ons om een of andere reden altijd ontglipt. Rik Torfs (CD&V) weet er ongetwijfeld alles van, maar die is zelf natuurlijk niet neutraal.

Dat ze er maar gauw werk van maken, dat hoofddoekenverbod. Vergeet de opmerkingen over de wereldoorlogen. Driemaal is scheepsrecht. Al is het nog niet duidelijk welke vlag we nog op dat schip gaan mogen hijsen. Er zijn op de internationale markten immers meer dan genoeg kapers op de kust.

donderdag 3 maart 2011

Putin Putain: wat België van Rusland kan leren inzake democratie

Dat België het internationaal tegenwoordig bruin bakt, is allang geen nieuws meer. De situatie blijkt zelfs een stuk erger dan vooraf gedacht. Tijdens zijn passage op de Europees-Russische top van afgelopen week liet mensenrechtenactivist en Russisch eerste minister Vladimir Putin zijn humanistische licht schijnen over de huidige Belgische impasse. En gaf hierbij uiteraard enkele handige tips

Het is vandaag de dag dus zo ver gekomen dat we van Rusland lessen krijgen op vlak van staatsinrichting. Als we de bakmetafoor aanhouden: we bakken ze allang niet meer bruin. Onze brownies zijn onderhand  al verkoold. Krijgen we zelfs in een Libisch vluchtelingenkamp niet meer verkocht.

Democratie verhoudt zich tot Putin als vreemdelingen tot de doorsnee Vlaming: niets op tegen, maar dat ze ermee in hun eigen land blijven. Leuk concept, die Westerse democratie. Maar het kan echt wel niet de bedoeling zijn om dat zomaar zonder accijnzen wereldwijd te verspreiden.

Omdat we zelfs na 260 dagen niet over een nacht ijs mogen gaan - overigens moeilijk tijdens de Russische winter - hebben we toch even wat research gedaan. En we zijn tot de conclusie gekomen dat er tussen België en Rusland geen enkele - maar dan ook geen enkele - parallel te trekken valt. Mét de occasionele maar des te angstaanjagende uitzondering.

Zo zijn in Rusland triviale democratische evenementen als burgemeestersverkiezingen gewoon afgeschaft. De president heeft het voorrecht burgemeesters lukraak aan te stellen en te ontslaan. Gezagsdragers in Vlaanderen die zich met burgemeesterbenoemingen bezighouden, het is uiteraard ondenkbaar. En gelukkig maar. 

In tegenstelling tot ons eigen Belgenlandje komen de leidende figuren van Rusland wél goed overeen. In 2008 liep Putins tweede ambtstermijn als president af. Geen probleem, liet hij echter weten. Hij zou het met Medvedev wel op een akkoordje gooien voor de presidentsverkiezingen van 2012. In afwachting van zijn herverkiezing werd Putin een dag na zijn aftreden premier. Een land waar de premier zonder democratische legitimatie een land blijft vertegenwoordigen! Komt wel enigszins bekend voor.

Gelukkig hebben we in België de scheiding der machten. Russische toestanden, waarin rechters vlotte contacten houden met regeringsleiders, zijn hier gelukkig totaal ondenkbaar.

Dankzij de populaire trend- en lifestyleblog Wikileaks weten we dat Vladimir Putin vriendschappelijke contacten onderhoudt met wereldverbeteraar en joligaard Silvio Berlusconi. Zegt genoeg, twee bejaarde playboys ondereen. Enkel afwijzing heeft hier zijn plaats.  Maar goed dat dergelijke vriendschapsbanden niet bestaan tussen onze premier en die gekke Italiaan. Het kot zou hier te klein zijn. Ja maar, wacht eens... delen die geen fractie in het Europese parlement? En staan die niet constant samen op de foto te blinken?

Dat ze het maar houden bij fracties delen. We mogen er niet aan denken wat ze zo nog al zouden willen delen. Hetgeen ons eraan doet denken: iemand Inge Vervotte nog gezien de laatste tijd?

Wat er ook van zij, nog een geluk dat politici in ons land als beroepscategorie zo goed beschermd worden. Toen de Moskouse burgemeester Jurij Lužkov vorig jaar president Medvedev beledigde, werd hij op staande voet ontslagen. Kon de volgende dag met solliciteren beginnen. Onze ministers nemen al gedurende meer dan 280 dagen ontslag. Qua efficiëntie hebben ze in Moskou van ons geen lessen te ontvangen.