Panda's in Buckingham

Binnen de journalistiek zijn er tal van ambachten waarbij enige stielkennis geen vereiste is om aan schrijven toe te komen. Zie het als een vorm van verdoken werkloosheid. Doorgaans ook verdoken incompetentie.

Neem nu columns. Kennis van zaken is bij het schrijven van een column zelden een stimulans en doorgaans een hinderpaal. In gelijk welke functionerende democratie waren ze allang bij wet afgeschaft en de columnisten zelf op straffe des doods het zwijgen opgelegd. Of naar Wallonië verbannen, zoals Bert Kruismans.

Hoe wraakroepend het bestaan van columnisten en Bert Kruismans ook is, er is binnen de journalistieke familie nog een dorre tak, nog een door corrosieve zoutzuren aangevreten meander van perversiteit, waarbij een columnist wel de onschuld van een misbruikte koorknaap lijkt te hebben: royaltywatchers.

Geen wraakroepender beroepsbezigheid dan royaltywatchen. Dat u als royaltyjournalist betaald wordt om steuntrekkers te volgen, tot daaraan toe. Dat doen politieke journalisten in de Senaat immers ook. Met dat verschil dat senaatjournalisten zich bijwijlen nog inlaten met de realiteit.

Een royaltywatcher is als een bioloog die panda's wil bestuderen maar geen visum krijgt voor China. Pagina's omslaan, geboorteaktes uitpluizen, biografieën schrijven over mensen waarmee u nooit gesproken hebt, maar het studieobject in kwestie hebben ze nog nooit voor zich gezien. Toch niet in staat van copulatie. Op het einde van de dag kan u geen zinnig woord meer zeggen dan de kwijlende peuter die zich gedurende een kwartier naast u stond te vergapen aan de kooi met de bamboeberen. Zelfs literatuurwetenschappers zouden zich hiervoor schamen.

Maar als er een ding is dat Woestijnvis vooralsnog niet bij de VRT wegneemt, dan zijn het de mediawatchers. En dus zijn we er de voorbije weken weer eens gloeiend bij. William gaat trouwen met Kate, en de hele wereld zal het geweten hebben.

William, verzekeren de royaltywatchers ons, is ondanks enkele ongelukkige momenten in zijn leven, een evenwichtige jongeman. Dat zeiden ze vroeger van Ronald Janssen ook, en vermoedelijk met dezelfde kennis van zaken. Nu, Williams mama ging nogal vroeg dood, en misschien maar goed ook, want ze was een beetje een sletje. Een sympathiek sletje, maar desalniettemin een sletje.

Kate is - oreren de royaltyjournalisten - een knappe verschijning die veel aan Diana doet denken. Ze is namelijk ook vrouwelijk en Brits. Andere gelijkenissen met Lady Di: gelijk aantal ogen, oren, borsten, benen, wangen, wenkbrauwen. Ze hebben ook beide een 'a' in hun naam. Een algeheel Windsoriaans complot met vertakkingen naar de Joods-Welsche lobby kan niet ver zijn.

Dat er over de lippen van een royaltywatcher nog geen relevant woord is gerold, hoeft geen schande te zijn. Elke redactie heeft wel een journalist die zich inlaat met curling of krachtbal. Het is hun complete abdicatie van relevantie en realiteit die royaltyjournalisten buiten vervelend ook gewoon gevaarlijk maakt. Een kutkind dat met een Porsche aan 90 door de bebouwde kom scheurt, is geen "buitenbeentje", die rebelleert tegen het protocol, of een "eigengereide dierenvriend". Het is gewoon een kutkind.

Tsjevendom Bastards

Respect voor de derde leeftijd is een waarde die we als goede Vlamingen natuurlijk allemaal delen. Senioren zijn dan ook een leeftijdscategorie vol interessante mensen, waarvan we nog veel kunnen leren. Al kunnen we het natuurlijk ook allemaal opzoeken op internet. Doorgaans overigens een minder langdradige optie.

Maar laten we eerlijk zijn, we hebben het allemaal druk, en het bejaardentehuis van die dementerende grootnonkel of kalende betovertante is algauw vijf bushaltes ver. En die chauffeur op lijn 15 lijkt sprekend op Peter Van Asbroeck. Dat is om problemen vragen.

Vaak zien ze ons daar dus niet. Maar elke lente, terwijl het landschap herleeft en de , speelt dat schuldgevoel weer even op, en beslis je dat je die oude nonkel echt nog eens moet opzoeken. En laten we eerlijk zijn: dan gaat er niets boven een gezapige wandeling in het park om de (stilaan dementerende) zinnen te verzetten.

Het lentezonnetje komt piepen en dat voetendekentje kan dus even van de rolstoel. In de lommer van het park zoekt u een rustig bankje op. Even durf je te genieten van het zonnetje, een fractieseconde dreig je zelfs in te dommelen, en dan is het te laat. In een moment van verlichting is je dementerende grootnonkel uit zijn rolstoel gesprongen en knijpt hij de dichtstbijzijnde vrouw fors in de boezem. De gelukzak.

Terwijl je nonkel schuimbekkend ter aarde stort, mogen wij de schade gaan opnemen. We kunnen alleen vaststellen dat onze nonkel in zijn moment van helderheid een prachtexemplaar (eigenlijk twee) te pakken heeft gekregen, en dat wij nu met de gebakken peren zitten. Hij is ontoerekeningsvatbaar, en - gesteld dat het vergrijp in Brussel plaatsvindt - al jaren dood tegen het moment dat de zaak ooit voorkomt. Maar wij mogen het achteraf wel gaan uitleggen op het politiekantoor.

Zo moeten Yves Leterme en Kris Peeters (CD&V) zich vandaag voelen. In hun hectische politieke leven hebben zij duidelijk de bejaardenzorg van hun eigen partij verwaarloosd. Anders zou Marc Eyskens er niet alleen met de microfoon vandoor zijn gegaan. Uit pure verveling. Niets dat een goede bingoavond niet kan verhelpen.

Dat de jeugd van tegenwoordig dus eens dringend een regering moet vormen zonder die belhamels van de N-VA, stelde ook bruggepensioneerde in spe Louis Tobback (SP.A) voor. Het gaat duidelijk vooruit met dat derde seizoen van Benidorm Bastards.

Nu kunnen we de senioren van de Belgische politiek wel begrijpen. Sinds het Zilverfonds is er niets meer gedaan voor onze senioren. En dat Zilverfonds was al de leegste doos sinds Tanja Dexters. Dat Johan Vande Lanotte zich daarna nog heeft ontwikkeld tot een geloofwaardig politicus, mag tot op vandaag een godswonder heten.

Het recept van een stabiele regering gaan ze van de oude garde alleszins niet bekomen. In de tijd van Martens en Eyskens keken ze niet op een wisselmeerderheid meer of minder. Blijkbaar hielden die senioren ook in hun jongere jaren al eens stevig tettekerus. Iets waar ze bij de CD&V sinds Inge Vervotte jammerlijk genoeg niet meer aan meedoen.

De zaak Vangheluwe: het Evangelie volgens Tenacious D

De barden van de sympathieke muziekband Tenacious D predikten de Boodschap al in de tijd dat Roger Vangheluwe het woord 'suikernonkel' nog een eigen invulling gaf: You don't always have to fuck her hard / In fact sometimes that's not right to do.

Met evangelies gaat het echter wel eens zoals het met jonge, schattige kuikentjes gaat: soms sukkelen ze nu eenmaal in de versnipperaar en geraken ze in vergetelheid. De redenen hiervoor zijn legio: ofwel omdat de Kerk de tekst aanstootgevend vindt, ofwel omdat de Kerk de tekst niet lust, ofwel omdat de Kerk zde tekst angstvallig geheim wilt houden wegens ongehoorde onthullingen over het leven van onze heer Jezus Christus verlosser der mensheid. 

Dat ze in Rome sinds de Zesde Kruistocht van P.R. geen werk meer maken, heeft VT4 gisteren weer eens meer dan duidelijk gemaakt. Op communicatief gebied loopt het de voorbije acht eeuwen nogal mank. Een beetje zoals Franciscus van Assisi op het einde van zijn leven, maar dan zonder stigmata. Dat ze bij de Kerk al langer outsourcen, hoort voor de lezers van deze blog allang geen geheim meer te zijn.

Over de zaak-Vangheluwe kunnen we kort zijn: dementerende viespeuk. Alsof ze bij VT4 niet genoeg hadden aan Dirk Tieleman alleen.

Anderzijds zijn we natuurlijk wel opgelucht, dat dhr. Vangheluwe niet overgegaan is tot brute seks. Nergens voor nodig, een Kerkvader onwaardig. Wordt wel nergens expliciet verboden in de Bijbel, maar bisschoppen moeten al eens katholieker durven zijn dan de Paus. Hetgeen in het geval van de huidige zelfs voor een leek een koud kunstje moet zijn.

Laten we het daarom stil maken in ons hart en in herinnering brengen de woorden der oecumenische heling uit het evangelie volgens Jack Black. En laat ons gedenken de vervlogen waarden, die we door de nevelen der tijd zijn kwijtgeraakt: bloemen, tandenstokers, zachte woordjes, spijzen uit Zanzibar. That's fucking teamwork.

Aanvraag HeimweeMigratie

Dossier 001-234
Naam: Jeroen Zuallaert
Nationaliteit: Belg
Burgerlijke staat: ongehuwd
Rijksregisternummer: 181286.232

Aanvraag HeimweeMigratie


Naar aanleiding van het laatste humanistisch initiatief van de mensenrechtenorganisatie Vlaams Belang heeft de genaamde Jeroen Zuallaert woonachtig te Prinsenmeers 14 9200 Dendermonde een aanvraag ingediend om Heimweebemiddeling te kunnen ontvangen.

Voorgestelde bestemming relocatie:  Costa Brava (lichte voorkeur voor Lloret de Mar)

Redenen relocatie: heimwee naar geboorteland voorouders

Oriëntatie arbeidsmarkt: enthousiast gebruiker van horecazaken

Eigen Commentaar:

Vele tienduizenden - wie weet zelfs honderdduizenden - voelen zich nog altijd niet thuis in het prachtige land dat België heet. Verdraagzaamheid zit uiteraard niet in eenieders volksaard, en het zou dan ook bijzonder on-Vlaams zijn om zich daardoor cultureel superieur te voelen. Vandaar heb ik besloten in te gaan op het aanbod van de staatsgesubsidieerde organisatie Vlaams Belang, en uit heimwee te emigreren.

Genetisch onderzoek heeft uitgewezen dat mijn voorouders van Iberische komaf zijn. Deze genetische determinering zet zich jammerlijk door in mijn uiterlijk. Zo heb ik krullend haar, en krullen zijn - zoals eenieder weet - een niet-Germaans genetisch kenmerk. Aangezien mijn voorouders eertijds de aansluiting met het sluik haar hebben gemist, heb ik het integratieproces in de Vlaamse maatschappij zelfs na tientallen generaties nooit kunnen vervolmaken.

Vandaar had ik graag gebruik gemaakt van de HeimweeMigratieregeling van het Vlaams Belang, die mij huisvesting en arbeidsmarktbegeleiding garandeert in mijn land van herkomst. Ik ben de leden van Vlaams Belang dan ook zeer dankbaar voor het uitwerken van deze regeling.

Ter stutting van het dossier gelden de volgende overtredingen tegen de Vlaamse volksaard:

- het occasioneel spreken van Frans binnen de grenzen van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest

- vrijwillige ontdoping en schrapping uit het Kerkregister

- vrijwillige abstinentie aangaande VTM-programma's

- onverdraagzaamheid jegens Vlaamse schlagerzangers

In de hoop weldra antwoord te krijgen verblijf ik, met de meeste hoogachting,

Jeroen Zuallaert

Complicateur des Konings (weldra in ballingschap)

Brief aan Laurent

Jeroen Zuallaert
Complicateur des Konings
Brugsepoortstraat 16a
9000 Gent


Gent, 4 april 2011






Mgr. Van België, Laurent "Laurens" Benoît Baudouin Marie
Avenue du Parc Royal
1020 Brussel


Betreft: steunbetuiging

Monseigneur,

U bent een man van weinig woorden, zeldzame brieven en sporadische interviews. Waarvoor hulde. Communiceren is een tijdverdrijf voor de ledigen van geest. Flierefluiters in sociale hangmatten hebben misschien tijd om te mailen of te tweeten, wereldverbeteraars in Congolese suites hebben dat nu eenmaal niet.

Maar als u dan eens spreekt, houden wij onderdanen ons vast aan de takken van de spreekwoordelijke bomen. Vooral treurwilgen, de laatste tijd. Want het gaat niet goed met de monarchie. Het koningshuis wankelt, al heeft dat misschien meer met laksheid vanwege de Regie der Gebouwen te maken.

Uiteraard heeft dat gewankel geen uitstaans met uw laatste citytrip. Cliché reisbestemming als u Van Saksen-Coburg heet, maar voorspelbaarheid is vooralsnog niet strafbaar. Alleszins een stuk minder strafbaar dan wat  onze landgenoot en welbekend zakenman George Forrest er tijdens een gemiddelde werkdag aan strafbare feiten doorjaagt.

Neen, een ding is duidelijk: na een rist Arabische landen is het eindelijk zo ver: de revolutie is ophanden. Na jasmijn in Tunesië stromen er weldra pickles door de Rue des Bouchers. Staakt alle opera's! Schort op de opruiende taal in theaters en bioscopen! Roept uit het samenscholingsverbod in de Marollen! En vernietigt de drukpersen der stomme Vlaamse media!

Het zal toch waar zijn zeker. Een noeste werker zijn dotatie afnemen, waar zijn ze mee bezig in de Wetstraat! Een Eminentie die zelfs zijn luxevakantie opoffert ten behoeve van de Congolese bomen. Had Hij er nog wat van over, Hij had zelfs Zijn geloofwaardigheid opgeofferd.

Dat dhr. Joseph Kabila uw hotelkamer voorschiet, hoeft uiteraard geen schande te wezen. U moet het zelfs niet terugbetalen. Congolese gastvrijheid, het moet u ongetwijfeld doen denken aan beschaafdere jaren. Waarin prinsen van koninklijk bloed nog zonder herrie het vliegtuig kunnen nemen. Waarin de bomen zichzelf nog konden redden. Waarin er nog geen Congolese presidenten waren om te groeten.

Wat is er trouwens mis met die president? Lijkt me, met permissie gezegd, nog wel een leuke gozer. Dhr. Kabila is een zoon van zijn vader, een ongemakkelijke situatie die u ongetwijfeld bekend in de oren zal klinken. Het is niet omdat zijn vader nog rebellenleider is geweest, dat hij een mensenrechtenschendende, massaverkrachtende dictator is, zoals VN-rapporten wel eens kwatongend beweren. Het is niet omdat uw vader in zijn tijd het nodige succes had bij vrouwelijk schoon, dat u hetzelfde lot beschoren is.

Overigens, politieke ambten waarin een Belgisch politicus geen bloeddorstige dictatoren knuffelt, zijn stilaan knelpuntberoepen aan het worden. Dat kan u onder meer Pieter "Kabila" De Crem, Steven "Kadhafi" Vanackere, Louis "Kagame" Michel of Magda "Tibet" Aelvoet. Al heb ik begrepen dat luisteren naar uw ministers niet van uw gewoonte is.

Edoch, weledelgeacht excellentie, laat ik even tot mijn besluit komen: let niet op de politici. Wie zijn zij om u lessen te geven over uw levenswandel? Wat doen zij nog voor het morrende volk?  Wat doen zij nog voor de monarchie? Wat doen zij nog voor de bomen? Wie denkt nog na over de bomen?

Herneem aldus uw zuur bevochten erfelijke Senaatszetel met de trots die uw metier verdient. En vrijwaar derhalve de groene longen die ons land rijk zijn: Ter Kamerenbos, de baard van Wouter Van Besien  en de door TV-programma's gecontamineerde longen van Mark Demesmaeker.

Hoogachtenderwijze uwer

Jeroen Zuallaert

Complicateur des Konings

P.S.: ten behoeve van uw kostbare tijd heb ik me de moeite getroost bondig te zijn. De laatste keer dat schrijver Walter van den Broeck uw nonkel een brief stuurde, was die zo lijvig dat Zijne Majesteit zaliger 36 uur regeringsonbekwaamheid nodig heeft gehad om het epistel te doorgronden.