De barden van de sympathieke muziekband Tenacious D predikten de Boodschap al in de tijd dat Roger Vangheluwe het woord 'suikernonkel' nog een eigen invulling gaf: You don't always have to fuck her hard / In fact sometimes that's not right to do.
Met evangelies gaat het echter wel eens zoals het met jonge, schattige kuikentjes gaat: soms sukkelen ze nu eenmaal in de versnipperaar en geraken ze in vergetelheid. De redenen hiervoor zijn legio: ofwel omdat de Kerk de tekst aanstootgevend vindt, ofwel omdat de Kerk de tekst niet lust, ofwel omdat de Kerk zde tekst angstvallig geheim wilt houden wegens ongehoorde onthullingen over het leven van onze heer Jezus Christus verlosser der mensheid.
Dat ze in Rome sinds de Zesde Kruistocht van P.R. geen werk meer maken, heeft VT4 gisteren weer eens meer dan duidelijk gemaakt. Op communicatief gebied loopt het de voorbije acht eeuwen nogal mank. Een beetje zoals Franciscus van Assisi op het einde van zijn leven, maar dan zonder stigmata. Dat ze bij de Kerk al langer outsourcen, hoort voor de lezers van deze blog allang geen geheim meer te zijn.
Over de zaak-Vangheluwe kunnen we kort zijn: dementerende viespeuk. Alsof ze bij VT4 niet genoeg hadden aan Dirk Tieleman alleen.
Anderzijds zijn we natuurlijk wel opgelucht, dat dhr. Vangheluwe niet overgegaan is tot brute seks. Nergens voor nodig, een Kerkvader onwaardig. Wordt wel nergens expliciet verboden in de Bijbel, maar bisschoppen moeten al eens katholieker durven zijn dan de Paus. Hetgeen in het geval van de huidige zelfs voor een leek een koud kunstje moet zijn.
Laten we het daarom stil maken in ons hart en in herinnering brengen de woorden der oecumenische heling uit het evangelie volgens Jack Black. En laat ons gedenken de vervlogen waarden, die we door de nevelen der tijd zijn kwijtgeraakt: bloemen, tandenstokers, zachte woordjes, spijzen uit Zanzibar. That's fucking teamwork.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten