Het KernKabinet

Even gebladerd in Wikileaks vanmorgen. 

Berlusconi is blijkbaar een playboy. Interessante onthulling, zelfs playboys moeten in crisistijd dus naar de hoeren. Niet echt waar we naar op zoek waren, maar het is een begin. Putin is een macho (en komt dus overeen met de playboy), Merkel is een trut, Ban Ki Moon is een Aziaat met vingerafdrukken (?), Hugo Chávez is gek en ook wel dik, ... ik ben nog steeds op zoek naar nieuwswaarde... AHA! Kerwapens in Kleine Brogel! Betrapt!

Sinds de demarche van De Crem in 2008, wanneer hij toegaf dat er "in Kleine Brogel een capaciteit nucleair aanwezig is" weten zelfs de lezers van deze blog dat het begrip 'kerntaken' in Limburg een beladen uitdrukking is. Syntactisch hermetische constructies blijven vooralsnog het voornaamste wapen bij CD&V-campagnes.

Niemand verbaasd blijkbaar, maar bij deredactie.be vielen ze van hun overgesubsidieerde stoel. Een ding stond vast: ze zouden die kernwapenmarchandeerders eens goed hun vet geven aan de Reyerslaan. Vanackere in de studio van het Journaal, Crembo in Terzake. En direct de twee scherpste interviewers erop: Wim Alpha Dog De Vilder en Kathleen Ball Breaker Cools. Technisch personeel kreeg strikte orders om in het geval van rondspattend bloed onmiddellijk met superabsorberend keukenpapier in te grijpen.

Na een beleefde intro ging De Vilder algauw in de aanval. Met het gestrekt been, of wat daarvoor bij Het Journaal moet doorgaan. Vanackere beende na een gezellige babbel echter fluitend de studio uit. Aangaande de kernwapens had hij schaamteloos laten weten dat het zwart-op-wit bewijs voor hem en de regering geen reden was ook maar iets toe te geven.

De Vilder tegen het canvas op één, een gewaarschuwd Terzake-journalist is er op Canvas twee waard, zo gaat de boutade. Crembo is de Garrincha van de Vlaamse politiek wanneer het aankomt op lastige vragen ontwijken, maar eens een pitbull als La Cools bloed geroken heeft, gaan zelfs de kromste dribbelbenen eraan. Het moet zijn dat Cools zich wou sparen voor El Clásico van dezelfde avond, want van enig aandringen was alweer geen sprake. De Crem vijf minuten later terug naar zijn hoofdkwartier.

Wat moeten agrarische ondernemers nu in Limburg? Brengt het nog wel op azalea's te kweken met een kernbom om de hoek? Welke invloed heeft dat allemaal op de middenstand in Noord-Limburg? Is het nu gevaarlijk granaatappels te kweken in de buurt van zulke explosieven? De Boerenstand alweer in de kou, bij de rest van het VRT-publiek.

Politici zijn staatsgevaarlijk en kunnen in politieke interviews niet hard genoeg worden aangepakt. Een politicus die "uitleg komt geven" door elke relevante vraag expliciet niet te beantwoorden mag echt wel met de botte bijl aangepakt worden.Vastbinden en waterboarden tot er iets zinnigs uitkomt. Hetgeen bij de  twee mediagetrainde CD&V coryfeeën wel even kan duren.Ten tijde van de inquisitie werden de duimschroeven  voor veel minder aangehaald. 

Politieke journalistiek moet hard zijn. Niet persoonlijk, geen details uit het privéleven, maar wel buitengewoon hard en confronterend. Wie een rectaal onderzoek uitvoert trekt ook geen fluwelen handschoenen aan.

Et pour les flamands, la même chose

Het Belgisch leger. Traditionele pispaal voor progressieven, linkerflankdenkers en ander langharig tuig. En er is een probleem met dat Belgisch leger, anders komt een onderwerp niet in De Zevende Dag. Of het moet zijn dat er lekker eten te krijgen is en Alain Coninx er lucht van gekregen heeft.

"Generaals en admiraals moeten kunnen bevelen en communiceren in de twee landstalen," legt Kurt Verwilligen uit. Kurt Verwilligen - die trouwens nogal op Kurt Van Eeghem lijkt - is woordvoerder van de minister van Defensie Pieter De Crem (CD&V). De Crem zelf lijkt niet echt op iemand anders, of het moet zijn eigen pasfoto zijn.

Twee landstalen? De laatste keer dat ondergetekende het heeft nagekeken, hadden we in België DRIE landstalen. Blijkbaar moeten generaals in ons land geen bevelen in het Duits kunnen geven. Historisch gezien geen slechte keuze, bevelen in het Duits zijn de voorbije honderd jaar al iets te vaak opgevoerd in Vlaams-nationalistische context.

De twee landstalen waarvan sprake zijn dus blijkbaar Nederlands en Frans, en daar knelt het schoentje blijkbaar voor veel kandidaat-generaals uit het Waalse. Zij buizen en masse voor het taalexamen Nederlands en kunnen zo dus geen generaal worden. Hierdoor ontstaat een onevenwicht en vervlaamst de legertop. Sinds 2008 hebben de Vlamingen officieel (dankuwel Pieter De Crem) kernwapens liggen in Kleine-Brogel. Een mens zou zich voor minder ongerust maken.

Volgens de N-VA is er geen politiek probleem, en daarom moet er zeker geen werkgroep komen om het - overigens niet bestaande - probleem op te lossen. Dat een vervlaamsende legertop voor de N-VA geen probleem is, spreekt voor zich. Zo vervlaamst er toch nog iets in dit land.

Van een werkgroep is een Franstalige nog nooit beter Nederlands gaan spreken. Het welbekende lemma van ontslagnemend premier ad vitam Yves Leterme indachtig, zijn ze ofwel te dom ofwel onwillig. Te dom en legertop, dat zijn dingen die wij niet met elkaar kunnen rijmen, dus dat nemen we niet eens in overweging. Het is dus onwil.

Een mens vraagt zich af waarom. Een competitief salaris, maatschappelijk aanzien,  een chiquer uniform, ongetwijfeld flexibele werkuren. Daarvoor neemt zelfs de grootste linguïstisch koudwaterbevreesde een taalbad. Maar toch blijven Franstalige militairen amechtig in het ondiepe moeras der Nederlandse taal plonsen. Dat kan maar een reden hebben: Franstalige generaals-in-spe zijn stuk voor stuk verdoken pacifisten en hopen door hun taalonwilligheid de hiërarchie van binnenuit te ontregelen, de slagkracht van ons vaderlands leger te ondergraven en de klassen- en conflictloze maatschappij uit te roepen.

Het is dus duidelijk: het evenwicht in het leger moet dringend hersteld. En met een werkgroep gaan we er niet komen. En lukraak Franstalige generaals benoemen is ook geen optie. De impasse lijkt compleet. Vandaar poneert de Complicateur de volgende oplossing: Taalexamens Nederlands voor de Vlaamse militairen. Rigoureus verbeteren. Geen gallicismen, geen regionale uitspraak, geen tangconstructies (of tankconstructies), dt-fouten tellen dubbel. Zet Ruud Hendrickx erop. Het zal snel gedaan zijn met dat onevenwicht.

Waals woelwater

Na maanden van dovemansgesprekken, communautair getouwtrek en slecht gearticuleerde toespraken hebben de Walen de Vlamingen opnieuw een kaakslag toegebracht. Ze hebben het namelijk aangedurfd om te baggeren! En dat op hun eigen grondgebied! Op voorhand! En dat krijgt maar geld van ons! Conflict!

Even terugspoelen, en spoelen, dat mag u letterlijk nemen. Het voorbije weekend is Vlaanderen in de vernieling geregend. De algemene apocalyps is net niet uitgeroepen. Rivieren, beken, visvijvers, alles stroomde over, waardoor onder andere Basischool "De Dender" in Geraardsbergen hun naam ook meteen in de directe leeromgeving geïmplementeerd zag.

Zoals wel vaker in de vaderlandse politiek wist slechts een man het communautaire slagveld te overzien: Guido De Padt, politiek zwaargewicht en intellectueel boegbeeld in de Denderstreek. In zijn interview  in het journaal op maandag benadrukte De Padt te midden van een vormeloze watermassa (vermoedelijk Geraardsbergen) dat de Dender in WALLONIË ontspringt, en er daar IN WALLONIË regen gevallen is waardoor we hier in Vlaanderen nu water in de laarzen hebben. Want in WALLONIË hebben ze gebaggerd en in Vlaanderen niet. Beschouwt u het maar als een vorm van liquide transfers tussen Wallonië en Vlaanderen. Zo slaagde De Padt erin om zelfs van de natuurelementen een communautaire aangelegenheid te maken.

Zoals elke weldenkende Vlaming met enige culturele aandacht voor natievorming vandaag de dag weet (en dat zijn er volgens de jongens en meisjes van de Nieuw-Vlaamse Alliantie nog steeds te weinig): wat we zelf doen, doen we beter. Zoals zandzakjes vullen. Of carnaval vieren. Of rivieren onderhouden.

Wallonië heeft op hun grondgebied gebaggerd. Tweeduizend vrachtwagens slib weggehaald, daarbij lijken die twaalf vrachtwagens vals geld  van weleer een lachertje. Vlaanderen heeft niet gebaggerd, en kent dus problemen, omdat die luie Walen hun werk hebben gedaan. Op voorhand, vóór de hemelsluizen zich openden.

Responsabilisering: verantwoordelijkheid opnemen voor het geld dat je uitgeeft. Wallonië heeft hun baggerwerken bekostigd, en ik denk dat er momenteel weinig Walen rouwig om zijn. Dat mede daardoor Vlamingen natte voeten krijgen, hoeven zij zich volgens de nieuwe communautaire logica niet aan te trekken. Eigenlijk is het juist dat waar Vlaamse partijen in drogere omstandigheden voor pleiten.
 

Neem nu de Zenne. De Zenne is, laten we eerlijk zijn, een beek met pretentie.  Wordt slechts een rivier  genoemd omdat Brussel er voor het communautair evenwicht ook een wou. De Kunstberg is ook geen berg, weet u wel. 

Nu goed, de Zenne ontspringt dus in Naast, een dorp slash verzameling hutten in de provincie Henegouwen, en stroomt daarna via Halle naar Brussel. Dat de rivier door het reeds veelgeplaagde Halle stroomt, is uiteraard pure provocatie, maar daar gaat het nu niet om.

Voor een rivier van 103 kilometer zijn  in dit land afwisselend het Waalse, het Vlaamse, het Brusselse en weer het Vlaamse gewest verantwoordelijk voor het onderhoud. Buitenlanders en linkse intellectuelen zouden dit absurd vinden, maar het is nu eenmaal folklore in mijn land. Eigenlijk zou Unesco de Belgische staatsstructuur moeten bevriezen en beschermen. Duizend keer vermakelijker dan Aalst Carnaval.

Kruisig Jef, laat Barabas vrij

Waarde heren/dames potentiële moordenaars van dhr. J. Vermassen

U hebt dhr. Jef Vermassen laatstleden op de hoogte gesteld van uw ongetwijfeld oprechte intenties hem van het leven te beroven. Een duidelijk en literair verzorgd statement. Waarvoor hulde, speurders hebben de laatste tijd steeds minder tijd om verschillende pistes te onderzoeken. 

De man/vrouw met het plan, in economisch barre tijden als deze bent u een graag geziene gast in het publieke debat. Alleen had u over uw plan zelf wel iets langer kunnen nadenken. Vandaar dus een kleine poging vanmijnentwege om u toch nog van gedachten te doen veranderen. Of toch enigszins bij te sturen.

U bent duidelijk communicatief vaardig, vastberaden, in staat om punctueel en zelfstandig te werken en wie weet zelfs klantvriendelijk. Ik zou u dus willen vragen een beetje meer zorg te dragen voor uw openbaar profiel. Voor het moment staat namelijk voor ongeveer half Vlaanderen vast dat u een wat opdringerig persoon bent die aandacht zoekt, vooral van mannen (de gemiddelde mannelijkheid van de Vlaamse balie indachtig). Met profiling kan men tegenwoordig niet voorzichtig genoeg zijn.

Ik hoop trouwens dat u zich ervan vergewist dat u door uw doodsbedreigingen voor formeel bewijs tegen uzelf hebt gezorgd. Alhoewel, bewijslast doet er sinds kort blijkbaar ook niet meer toe in ons rechtssysteem. Trouwens, als u Jef Vermassen vermoordt, wie gaat u dan aannemen om vrijgesproken te kunnen worden van de moord op Jef Vermassen?

Daarom, waarde mijnheer/mevrouw potentiële toekomstige moordenaar, zou ik u willen vragen uw frustraties op creatievere manier bot te vieren. Mag ik u wat dat betreft een Facebookinitiatief voorstellen? Hier loopt al enige tijd de pagina "Showbizz Jef", een enigszins satirisch op te vatten ode aan 's mans mediacarrière. Hoe kan dit ogenschijnlijk onschuldige tijdverdrijf mijn moorddadige gevoelens vervangen, hoor ik u nu denken. Laat u mij even uitspreken.

De heer Vermassen komt uit een warm Aalsters nest. Dat is op zich niet verwonderlijk, Aalst is sowieso een beetje de quartier chaud van Oost-Vlaanderen. In zulks een warm nest is "deugniet" de sterkst mogelijke krachtterm waarmee gouwgenoten elkander kunnen aanspreken. 

Je lid maken van een Facebookgroep is een beetje zoals naar de voetbal gaan: je kan er werkelijk alles tegen iedereen roepen zonder enige vorm van sociale controle, terwijl je de heerlijke illusie blijft koesteren dat je anoniem bezig bent. Schreeuw het dus maar uit. Spaar de man niet. Als u en ik op dagelijkse basis met mediaminkunkels als Showbizz Bart of Jeff Hoeyberghs mogen lachen, hebben we het volste recht om de draak te steken met 53-jarigen met piekjeshaar die zich low profile beweren op te stellen door handtekeningen uit te delen op de trappen van de rechtbank. 

Noem hem gerust een deugniet, een sloeber, een doortrapte vlegel of wie weet zelfs een schobbejak op internet. Maar ga de man alstublieft niet vermoorden. Daarvoor hebben we nog lang niet genoeg gelachen.

Verblijvend in hoogachting,

Jeroen Zuallaert

Koninklijk Complicateur

Why I blog

Ondergetekende is nu al een kleine maand aan zijn complicateursmissie. Tegen wil en dank, maar zo komt elke Belg in staatsdienst tegenwoordig aan een job.

Nu is mij vanuit hogere pedagogische echelons gesignaleerd dat ik eigenlijk eens over bloggen zou moeten nadenken. En er daarna eens over zou moeten bloggen. Een goede manier hiervoor is blijkbaar het essay Why I blog van Andrew Sullivan te lezen. Deze internerd blogt sinds 2001 en ontving in 2006 de prijs voor beste blog. Niet de eerste de beste, vermoeden wij zo.

Eerste vaststelling: Sullivan is een voorstander van spontaan bloggen, maar heeft zonet wel een essay op zijn blog gegooid. Dat kan maar een ding betekenen: de man dénkt gewoon in essays.

“(…)a diary is almost always a private matter.”

Tweede vaststelling: Andrew Sullivan is Captain Obvious.

“We blog now—as news reaches us, as facts emerge.”

Derde vaststelling: Met performatieve werkwoorden kan een mens alles bewijzen.

“A reporter can wait—must wait—until every source has confirmed. A novelist can spend months or years before committing words to the world. For bloggers, the deadline is always now.”

Een blog is een medium, geen genre. Blogs groeien inderdaad in aantal en belang, en ze gaan de journalistiek ongetwijfeld verrijken en veranderen. Maar ze hebben geen vormelijke verplichting. Ze kunnen zo spontaan of onspontaan zijn als de auteur maar wil.

Meneer Sullivan gebruikt zijn blog als een soortement journalistiek laboratorium. Ondergetekende gebruikt zijn blog om de beschaving van de bedrieglijkheid der eenvoud te redden. James Joyce had zijn blog misschien gebruikt om zijn beddengoed aan op te hangen. Of een blog nu journalistieke ambities heeft, of gewoon een zoveelste schandelijke egodocument aan het elektronische firmament is, maakt eigenlijk weinig uit. 

Een blog mag niet aan vormdwang lijden. En dat is maar goed ook.