Dictators zijn ook maar senioren. En senioren moeten met pensioen.

Het zijn harde tijden voor goedbedoelende bloeddorstige dictators in Noord-Afrika en het Midden-Oosten. Ali Abdulla Saleh mag in Jemen stilaan naar een nieuwe job uitkijken. Muamar al-Gadaffi zal zijn tenten binnenkort elders mogen opslagen. Al deed hij dat nu al op elke buitenlandse reis. Zine Ben Ali bedankt voor bewezen diensten. Na 23 trouwe en vooral eenzame dienst aan het hoofd van Tunesië! Om van de heroriëntatie van het persoonlijke pensioenplan van voormalig Egyptisch president Hosni Mubarak maar te zwijgen.

Hosni Mubarak. Dertig jaar anciënniteit! Dertig! En dat gooien ze daar nu gewoon op straat. Het ACV zou in ons land direct voor veel minder aan het staken gaan. Schreeuwend onrecht, zulke volksopstanden die ijveren voor meer democratie. Maar goed dat ons democratisch systeem goed functioneert en we mensen hebben met de nodige sérieux die ons land in goede banen... of wacht.

Ook al pakken ze in Noord-Afrika hun vergrijzingsprobleem op zijn zachtst gezegd iets directer aan, toch zijn er ook tal van parallellen tussen de politieke toestanden in beide regio's. Gadaffi en onze koning zouden van dezelfde kinderjuffrouw gezoogd kunnen zijn: ondemocratisch aan de macht, ongelukkig kapsel, afkomstig uit een familie van losse zeden en etters van nakomelingen. Gehoorzamen slechts aan een autoriteit. In het geval van Gadaffi Allah, in het geval van onze koning Van Rompuy.

Zowel in Libië als in België slaagt het volk maar niet van hun machthebbers af te geraken. Bij ons willen ze wel weg maar schiet het niet op, in Libië willen ze niet weg en dus schieten ze erop. Gadaffi's oplossing (alle tegenstanders ter dood brengen) is in theorie een zeer stabiliserende factor, maar wegens praktische bezwaren niet echt uitvoerbaar. Voor de rest lijkt in geen van beide gevallen direct een pasklare oplossing voorhanden. Onze liberalen zijn namelijk een beetje zoals het Egyptische moslimbroederschap: ze worden niet echt serieus genomen en niemand die gelooft dat ze iets zullen oplossen.

Ook al hebben we momenteel geen voorbeeldig democratisch stelsel, toch heeft ons land kennelijk zijn duitje reeds in het zak gedaan. Zo worden de Libische demonstranten blijkbaar omver gemaaid met schietgeweren van Belgische makelij. Laat de Vlaamse Beweging nu nog eens beweren dat enkel Vlaanderen aan transfers doet.

Volgens de deskundigen van FN Herstal is het wapen "niet-dodelijk". Waarom ze niet dodelijk zijn, is niet helemaal duidelijk. Zijn ze niet dodelijk omdat ze er bij FN de kogels niet bijgeven? Zijn ze niet gevaarlijk in de handen van Belgische militairen? Of zijn ze niet gevaarlijk omdat ze gewoon slecht gemaakt zijn en u er nog geen meloen op een berbertapijt mee zou raken?

België is zonder enige twijfel de meest oorlogszuchtige pacifist op de wereldmarkt. Hoe het ook zij, we slaan weer een mal figuur bij V.N. en andere geeuwende senaten. Daar hebben we zelfs geen liberalen voor nodig. Al helpt het wel, natuurlijk.

M@cho's & soci@listen

Als socialisten aan beide kanten van de taalgrens de voorbije jaren ergens in slagen, is het wel hun eigen politiek graf te delven. Nog een geluk dat politieke reïncarnatie in hun statuten staat, er zou anders geen lijst gevuld meer geraken.

Er is iets grondig mis met de communicatie bij de SP.A. Dat zegt elke partij die verkiezing na verkiezing achteruitboert, maar bij de Vlaamse Socialisten begint het steeds meer een technologische aangelegenheid te lijken. Zo was Frank Vandenbroucke twee maand geleden duidelijk nog niet echt vertrouwd met de meer geavanceerde applicaties van gsm en mailbox. Een onhandigheid, zo bleek, en een ongeluk komt nooit alleen.

Ofwel is er iets mis met het mailsysteem bij de SP.A, ofwel is er bij de Vlaamse socialisten werkelijk niemand in staat om een mail te versturen. Laat het nu net minister van Innovatie en Media zijn die niet in staat blijkt mee te kunnen met de laatste technologische trend, waarin politici niet langer uitsluitend met partijcongressen communiceren. Een trend die ook de SP van Elio Di Rupo duidelijk nog niet bereikt heeft.

Want tegenwoordig heeft Vlaams minister van media Ingrid Lieten blijkbaar nog grotere problemen met haar emailaccount dan met haar collegae van de Vlaamse regering. En dat zijn er al heel wat, zo blijkt. Met een familienaam als Lieten zijn seksistische opmerkingen gebaseerd op rijmwoorden dan ook nooit veraf.

La Lieten heeft dus een verkeerde mail naar de verkeerde mensen gestuurd. De mail, waarin de volledige mannelijke Vlaamse regering voor mannelijke macho's wordt versleten, kwam per ongeluk bij een verzameling behoorlijk mannelijke macho's terecht die zetelen in de Vlaamse regering. Vlaams minister van begroting Philippe Muyters, een van de vernoemde "mannelijke macho's" dus, barstte net niet stoer in tranen uit: "Ik ben niet amused en eigenlijk wat geschoft." Twee taalfouten op een zin, het gaat duidelijk de goede kant uit met die quota op de VRT.

Als de Vlaamse regering al volzit met macho's, zijn het dan toch metroseksuelen. Huis-, tuin- en keukenmacho's, die in hun yuppiebestaan vlot schipperen tussen soep- en betonmixer. Uitgenomen in het Oosterweeldossier, daar is het momenteel enkel een soep. Philippe Muyters, Geert Bourgeois, Jo Vandeurzen, Kris Peeters: het zijn nu eenmaal geen kandidaat-rugbyspelers. Dan zien we nog eerder Pascal Smet aan een scrum deelnemen Al heeft dat waarschijnlijk weinig met onverschrokkenheid te maken.

Het zijn evenwel niet haar woorden, wist Lieten te melden. Eerlijk gezegd hadden we geen enkele reden om dat aan te nemen. Dat ze bij de SP.A relatief belangrijke documenten niet door de auteur laten ondertekenen, is sinds de affaire-Bracke allang geen nieuws meer.

De Borrelhapjes, deel II: Amnestie voor melkmuilen

Zoals al eerder aangegeven in deze blog, gaat het de goede kant uit met de onderhandelingen. Weldra hebben we weer een échte regering om op te kankeren, en breken er weer tijden van voorspoed aan voor België. Staatshervormd en wel. Teneinde eventuele groeipijnen voor te zijn, schotelen wij u vandaag een tweede reeks borrelhapjes voor. Vandaag in de aanbieding: amnestie voor melkmuilen.

II. Waarom ook melkmuilen amnestie verdienen.

Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn, leert de volkswijsheid. En dat het Belgische volk wijs is, valt moeilijk te ontkennen. Dankzij jaren van kwaliteitsvol gemeenschapsonderwijs zijn wij als burgers zo wijs, dat de politieke wereld ons tegenwoordig elk jaar om onze mening vraagt.

Welgeteld een maand geleden riep de bekende (Franstalige) acteur Benoît Poelvoorde op tot een scheerstaking. Zolang er geen regering is, moeten mensen hun baard laten groeien. Een ludiek maar baanbrekend idee, dat algauw grote aanhang vond onder de mannelijke bevolking. En blijkbaar ook onder de vrouwelijke, leert een recente foto van Kristien Hemmerechts ons.

Al die willen het land bewaren, moeten dus mannen met baarden zijn. Een nobel initiatief, zij het enigszins in strijd met bepaalde maatschappelijke patronen van esthetiek. De voordelen van dergelijke vormen van protest zijn legio: het kost niets, vereist geen enkele vorm van lichaamsbeweging, maar is wel zeer herkenbaar. Vandaar ook de massale navolging van het initiatief. Vooral de deelname van het Moslimbroederschap was hierbij werkelijk ontroerend.

Demonstreren zonder lichaamsbeweging is een echte trend aan het worden (blog daar maar eens over, Deleye). Er kan tegenwoordig geen kalfslapje meer op ons bord komen of er bestaat op Facebook een steungroep voor. Derhalve wenst de Complicateur het op te nemen voor de zwakkeren in deze aangelegenheid: de melkmuilen. Want al hun welwillendheid en solidariteit ten spijt komen zij nu over als asociale, splitsbeluste egoïsten.

Het wordt hoog tijd om onze baardeloze medeburgers van deze onterechte blaam te zuiveren. Vandaar dient de Complicateur bij deze een amnestievoorstel in, die melkmuilen na een eventuele regeringsvorming van represailles zal bewaren. Over de modaliteiten valt nog te discussiëren, maar we vermoeden dat alle partijen hierin snel overeen zullen komen. Amnestie is een woord dat het binnen Vlaams-nationalistische middens altijd goed heeft gedaan.

Waarom Vlaanderen het Waalse voetbal wil vermoorden

Na de sociale zekerheid, de gezondheidszorg, het arbeidsmarktbeleid, justitie, kinderbijslag, missverkiezingen, het Belgische leger en BHV heeft radicaal Vlaanderen een nieuw doelwit gevonden om genadeloos kapot te maken: het Waalse voetbal.

Gelukkig is er nog La Capitale om ons allemaal wakker te schudden. Deze Brusselse Franstalige krant pakte afgelopen weekend uit met een heus artikel, onder de ronkende titel Comment les Flamands veulent tuer le foot Wallon. Sudpress als klokkenluider, het hoeft niet altijd Wikileaks te zijn.  De top van de Koninklijke Belgische Voetbalbond is namelijk geheel en al Nederlandstalig. Ook zouden de Vlamingen samenspannen om Sporting Charleroi uit Eerste Klasse te krijgen. Vervolgens zouden ze Standardvoorzitter Luciano "Lucien" D'Onofrio zodanig degouteren, dat hij opstapt en Standard verlaat.

Dat de top van de Belgische voetbalbond uitsluitend uit Vlamingen bestaat, is inderdaad communautair niet verantwoord. Als nationale pispaal van het voetbal - bij gebrek aan Berchem Sport in Eerste Klasse - is het bestuur van de Koninklijke Belgische Voetbalbond een weinig benijdenswaardig echelon om in te zetelen. Als het aftreden van François De Keersmaecker als voorzitter van de bond ooit een onderhandelingsvoorwaarde wordt, is BHV direct gesplitst.

Eerst en vooral: als de Vlamingen al aan het proberen zijn Sporting Charleroi uit Eerste Klasse te weren, hebben ze dat totnogtoe nog niet uitvoerig genoeg gedaan. Voorzitter Abbas Bayat is nu eenmaal niet bepaald een product van de Verlichting. Heeft de voorbije tien jaar veertien trainers versleten. Noemde zijn eigen supporters "clowns en werklozen". Riep in Studio 1 op om alle clowns te vermoorden, teneinde de wereld wat sérieux bij te brengen. Het Tahrirplein is de voorbije weken voor minder volgelopen.

Hoe de Vlamingen Luciano D'Onofrio gaan degouteren, is ook maar de vraag. Als de beenbreuk van Wasilewski, een celstraf van twee jaar, meerdere boetes wegens fraude, belastingontduiking en rijden onder invloed hem nog niet tot verpinken brengen, zullen "de Vlamingen" wel al zeer gemeen mogen zijn om zatte Lus het leven zuur te maken.

Het is inderdaad zo dat er bijster weinig Waalse clubs in Eerste Klasse te vinden zijn. Dat kan alleen het resultaat van subtiel Vlaams complot zijn. Het complot is zo subtiel, dat er zelfs geen aanduidbare bewijzen zijn. Een klein overzicht:

Royal Excelsior de Mouscron: ging eind 2009 bankroet wegens een schuldenberg van enkele miljoenen. Weigerde nochtans enkele maanden voor de vereffening om spelers als Van Gijseghem, Lestienne, François, Jaycee, Volders, Čustović of Ouali te verkopen, die gemakkelijk enkele miljoenen hadden opgebracht. Weigerde begin 2009 een lucratief samenwerkingscontract met Manchester City.

RAEC Mons: een ander voorbeeld van een vredige club in Wallonië is de Royal Albert-Elisabeth Club de Mons. Versleet de voorbije vier seizoenen acht trainers. Betaalde ooit een vorstelijk salaris aan Sergio Brio, een Italiaanse trainer wiens trainingsschema's Pat Etcheberry een slap mietje zouden doen lijken. Gooide toenmalig kapitein Olivier Suray uit de kern omdat hij een boterham met choco had gegeten. Mohamed Dahmane en Wilfried Dalmat zijn de meest succesvolle ex-spelers, Dennis van Wijk is er nu trainer: hoe rock bottom kan een ploeg zitten?

AFC Tubize: ontwikkelde zich twee seizoenen geleden tot het mankepootje van Eerste Klasse.  Was na een  succesvolle eindronde het seizoen voordien ongeveer de hele kern kwijt. Vergewiste zich er na een speeldag van dat ze  eens dringend een doelman moesten kopen. Noemde Jason Vandelanoitte ooit "een toptransfer".

RAA Louviéroise: won in 2003 de beker van België. In het seizoen 2004-2005 lieten les Loups hun sterkste heenronde ooit optekenen. Voorzitter Gaone geraakte het betalen van de winstpremies echter grondig beu, en besloot de halve kern tijdens de winterstop (Ishiaku, Klukowski) en het seizoenseinde (Proto, Odemwingie, Assou-Ekotto, Djebbour, Murcy) te verkopen. Leek verbaasd wanneer de ploeg het seizoen nadien kansloos degradeerde. Over de affaire-Zehyun Ye spreken we zelfs niet meer. Ging in 2009 failliet en fuseerde met RACS Couillet.

In vergelijking met het budgettaire beleid van bovengenoemde verenigingen zou zelfs  het bestuur van Germinal Beerschot competent en eerlijk lijken. Vlaanderen heeft geen samenzwering nodig om het Waalse voetbal uit te schakelen. Dat hebben de Waalse clubs zelf allang gedaan.

De borrelhapjes, deel I: een Franstalige versie voor de Vlaamse Leeuw

We kunnen ervoor of ertegen zijn, maar die staatshervorming komt er. Hoe groot of hoe klein die zal zijn, valt vooralsnog te bezien, maar het komt ervan. Het is met de staatshervorming zoals met de aambeienoperatie van uw grootvader: rationeel gezien weten we dat het er ooit wel eens van komt, maar daarvoor wilt u nog niet op de eerste rij zijn wanneer het verschijnsel zich voltrekt.

Een staatshervorming zorgt echter ook voor velerlei kleine ongemakken, die met een beetje vooruitziendheid gemakkelijk te verhelpen zijn. Vandaar stelt de Complicateur des Konings vanaf vandaag enkele borrelhapjes voor, teneinde de hongersnood voor te zijn.

I. Waarom België een Franstalige Vlaamse Leeuw nodig heeft.

Als het goed is, moeten we het ook kunnen toegeven: het less is more principe functioneert fantastisch. Totnogtoe is er nog geen verantwoordelijkheid regionaal overgeheveld. Volgens de eigen definitie is deze aanpak nu dus al een succesverhaal.

Een van de belangrijkste voorstellen dienaangaande is om de gezondheidszorg te regionaliseren. Nederlandstaligen en Franstaligen elk hun ziekenhuisrekening, en dan maar open dat er geen lokale builenpest meer uitbreekt. Zeer goed werkbaar allemaal, totdat we ons met zijn allen weer herinneren dat er zoiets als Brussel bestaat, waar mensen dus tussen beide gemeenschappen zullen moeten kiezen.

Nu, hoe bewijst een goede Vlaming tegenwoordig dat hij Vlaming is? Vlamingen zijn niet per definitie Nederlandstalig (we hebben lang genoeg gevochten om Voeren bij ons te houden), rechts of katholiek. Dus wat doet elke Vlaming wanneer hij wil tonen dat hij Vlaming is? Hij zingt de Vlaamse Leeuw. Of hij declameert hem, naar eigen godsvrucht en zangvermogen.

Komen wij tot de kern van ons betoog: wat moeten Franstalige Vlamingen dan doen wanneer ze zich als Vlaming in Brussel willen outen? Vandaar bij deze een rechtzetting. Het komt nog goed met die onderhandelingen.

Le Lion de Flandre (version francophone)
Il n’est pas domesticable, le fier lion flamand
Bien qu’il préfère Dedecker, Jean-Marie et non Armand.
Jamais sera-t-il dressé, aux temps de solidarité
En protégeant la Flandre des communes à facilités
Il n’est pas domesticable, le fier lion flamand
Tant que BHV y reste, il y aura d’négociations
Tant que BHV y reste, il y aura d’négociations