Wouter (Muga)Beke

Het zal u misschien nog niet opgevallen zijn, maar de verkiezingen zijn al een tijdje bezig. Het blijft voorlopig bij oefenen in eigen rangen, maar dat hoeft voor de meerwaardezoekers op Canvas zelfs helemaal geen minpunt te zijn. Burgeroorlogen zijn per definitie spectaculairder dan grensconflicten, tenzij u Pieter De Crem in uw partij hebt.

In hun zoals altijd onstuitbare drang naar vernieuwing is CD&V dus voorlopig het laatste slagveld van de partijdemocratie. Zo werd Wouter Beke gisterenavond ook officieel partijvoorzitter van CD&V. Dat hij die functie eigenlijk al een half jaar zonder legitimering van de leden uitoefent, is te wijten aan de gezonde patriarchale structuur van een volkspartij, die de voorbije jaren evenwel fameus op dieet is geweest.

Bij gebrek aan kandidaten kwam er vanavond dan ook maar weinig spanning bij kijken: Beke behaalde 98,7 procent van de stemmen. Een score die zelfs democraat in hart en nieren Robert Mugabe zou afdoen als ongeloofwaardig. Aleksandr Lukashenko was dit weekend al tevreden met 70 procent.

Nu, voordat de doorsnee lezer het complicateursschap de rug toekeert, even een geruststelling: Wouter Beke heeft niets gemeen met Robert Mugabe. Beiden op hun manier een beetje tandeloos, maar voor de rest geen echte gelijkenissen. Of toch geen fysieke.

Toch Wikipedia er maar eens bijgenomen, op de pagina "Robert Mugabe". Even bladeren. Opgegroeid in een rooms-katholiek gezin. Kan de besten overkomen. Wordt president bij de onafhankelijkheid van Zimbabwe in 1980. Zonder verkiezingen aan de macht, komt bekend voor, maar het is ongetwijfeld toeval. De daaropvolgende verkiezingen herverkozen met een overweldigende meerderheid. Ahum. Negatieve uitlatingen over homoseksualiteit. Ja maar, hebben die twee samen bij de jezuïeten gezeten of zo?

Wat er ook van zij, het is opvallend dat de consensus binnen de partijen zo groot blijft, terwijl er in dit land geen twee partijen meer overeen lijken te komen. We zitten weldra 200 dagen zonder regering. Maar de twee Wouters (Wouter Tsjeef en Wouter Groen) halen elk vlot 98 procent binnen eigen rangen. Verzuiling waarbij het Parthenon in het niets verdwijnt. Blindstaren op de eigen navel. Die voor bepaalde partijleiders overigens steeds zichtbaarder is.

Wouter MugaBeke hoeft trouwens geen slecht nieuws te zijn voor de Vlaamse politiek. Als Beke dezelfde onderhandelingsstrategie (of het gebrek eraan) toepast in de omgang met grote bedrijven als zijn Afrikaanse voorbeeld, zal het de komende maanden gaan stuiven. Electrabel zal nog content mogen zijn met een boete van 360 miljoen. Des te meer omdat onze munt in ware Zimbabwaanse inflatie-stijl tegen dan niets meer waard zal zijn.