Geacht leespubliek,
Zoals elke blog heeft ook deze blog een brandstof nodig. Preferabele brandstoffen om een blog mee te voeden zijn, in volgorde van irrelevantie: (1) ergernis, (2) raciale onlusten, (3) religieus fundamentalisme. Brandstoffen (2) en (3) zijn op ondergetekende – ontdoopt wereldburger als hij is – niet van toepassing. Mij rest dus enkel het met zwerfstenen bezaaide pad van de ergernis.
Nu is ergernis over het algemeen een teken van zwakte, doorgaans voorbehouden aan subculturen als treinpendelaars, bruggepensioneerden of Anderlechtsupporters. Het is een onvermogen om met de complexiteit van de realiteit om te gaan, het verraadt onmacht en groeit al te vaak uit tot algemene maatschappelijke verzuring. Nette mensen ergeren zich dus niet, en als ze dat in een moment van zwakte al zouden doen, hebben ze nog steeds het fatsoen zulk verwerpelijk gedrag niet expliciet uit te dragen. Kortom, het lijkt verwerpelijk dat een wannabe gentleman zoals ik zijn ergernis op het wereldwijde web te grabbel zou durven gooien.
Vergeet echter nooit, beste lezer, dat ik in België woon, een land waar ergernis een intellectuele plicht is. Een land waar nieuwsverkleutering en overmediatisering hand in hand gaan. De huidige politieke en maatschappelijke dynamiek van België moet nu eenmaal voor elke gematigd intelligente blogger een aanzienlijke bron van ergernis zijn. Part of the job, kan u denken, politici worden nu eenmaal verkozen om – pardonnez le mot – te bullshitten, en u hebt ongetwijfeld gelijk. Toch hoop ik dat mijn ergernis een gerechtvaardigde delvingsbron is. Ergernis over politiek en maatschappij is in mijn land immers een onuitputtelijke vorm van hernieuwbare energie. Want op de keper beschouwd zeveren politici en gezagsdragers in België nog nét iets meer dan die in de omliggende landen. En als er iets is waar ondergetekende hondsdol van wordt, is het wel de zever in pakskes die ons elke dag ongefilterd via de media tegemoet snelt.
Nu zelfs de politieke wereld een “koninklijk clarificateur” lijkt nodig te hebben om nog door te hebben waarover ze het de voorbije drie maanden gehad hebben, is de maat meer dan vol. Daarom heb ik – hopelijk met uw goedvinden – mezelf net uitgeroepen tot Complicateur. In deze hoedanigheid ben ik dan ook vastberaden de strijd aan te binden met de overdaad aan al te ergerlijke gezwets.
U weze gewaarschuwd.
Tot genoegen,
J.Z.
Complicateur des Konings
Geen opmerkingen:
Een reactie posten