Na maanden van dovemansgesprekken, communautair getouwtrek en slecht gearticuleerde toespraken hebben de Walen de Vlamingen opnieuw een kaakslag toegebracht. Ze hebben het namelijk aangedurfd om te baggeren! En dat op hun eigen grondgebied! Op voorhand! En dat krijgt maar geld van ons! Conflict!
Even terugspoelen, en spoelen, dat mag u letterlijk nemen. Het voorbije weekend is Vlaanderen in de vernieling geregend. De algemene apocalyps is net niet uitgeroepen. Rivieren, beken, visvijvers, alles stroomde over, waardoor onder andere Basischool "De Dender" in Geraardsbergen hun naam ook meteen in de directe leeromgeving geïmplementeerd zag.
Zoals wel vaker in de vaderlandse politiek wist slechts een man het communautaire slagveld te overzien: Guido De Padt, politiek zwaargewicht en intellectueel boegbeeld in de Denderstreek. In zijn interview in het journaal op maandag benadrukte De Padt te midden van een vormeloze watermassa (vermoedelijk Geraardsbergen) dat de Dender in WALLONIË ontspringt, en er daar IN WALLONIË regen gevallen is waardoor we hier in Vlaanderen nu water in de laarzen hebben. Want in WALLONIË hebben ze gebaggerd en in Vlaanderen niet. Beschouwt u het maar als een vorm van liquide transfers tussen Wallonië en Vlaanderen. Zo slaagde De Padt erin om zelfs van de natuurelementen een communautaire aangelegenheid te maken.
Zoals elke weldenkende Vlaming met enige culturele aandacht voor natievorming vandaag de dag weet (en dat zijn er volgens de jongens en meisjes van de Nieuw-Vlaamse Alliantie nog steeds te weinig): wat we zelf doen, doen we beter. Zoals zandzakjes vullen. Of carnaval vieren. Of rivieren onderhouden.
Wallonië heeft op hun grondgebied gebaggerd. Tweeduizend vrachtwagens slib weggehaald, daarbij lijken die twaalf vrachtwagens vals geld van weleer een lachertje. Vlaanderen heeft niet gebaggerd, en kent dus problemen, omdat die luie Walen hun werk hebben gedaan. Op voorhand, vóór de hemelsluizen zich openden.
Responsabilisering: verantwoordelijkheid opnemen voor het geld dat je uitgeeft. Wallonië heeft hun baggerwerken bekostigd, en ik denk dat er momenteel weinig Walen rouwig om zijn. Dat mede daardoor Vlamingen natte voeten krijgen, hoeven zij zich volgens de nieuwe communautaire logica niet aan te trekken. Eigenlijk is het juist dat waar Vlaamse partijen in drogere omstandigheden voor pleiten.
Neem nu de Zenne. De Zenne is, laten we eerlijk zijn, een beek met pretentie. Wordt slechts een rivier genoemd omdat Brussel er voor het communautair evenwicht ook een wou. De Kunstberg is ook geen berg, weet u wel.
Nu goed, de Zenne ontspringt dus in Naast, een dorp slash verzameling hutten in de provincie Henegouwen, en stroomt daarna via Halle naar Brussel. Dat de rivier door het reeds veelgeplaagde Halle stroomt, is uiteraard pure provocatie, maar daar gaat het nu niet om.
Voor een rivier van 103 kilometer zijn in dit land afwisselend het Waalse, het Vlaamse, het Brusselse en weer het Vlaamse gewest verantwoordelijk voor het onderhoud. Buitenlanders en linkse intellectuelen zouden dit absurd vinden, maar het is nu eenmaal folklore in mijn land. Eigenlijk zou Unesco de Belgische staatsstructuur moeten bevriezen en beschermen. Duizend keer vermakelijker dan Aalst Carnaval.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten